Οικολογία των κοραλλιών (nervas)

Κλειδωμένο
Άβαταρ μέλους
Νίκος
Administrator
Posts in topic: 1
Δημοσιεύσεις: 9282
Εγγραφή: Δευ 12 Φεβ 2018, 00:33
Τοποθεσία: Πειραιάς
Έχει βάλει Like: 1832 times
Του έχουν βάλει Like: 2412 times

Οικολογία των κοραλλιών (nervas)

Δημοσίευση από Νίκος » Τρί 20 Φεβ 2018, 00:04

Μέσα από αυτό το άρθρο θα προσπαθήσω να περιγράψω με όσο πιο απλά λόγια γίνεται την οικολογία των κοραλλιών και κατ’ επέκταση και των υφάλων, το υλικό πάρθηκε από τεκμηριωμένες πηγές και επεξεργάστηκε, καθώς και σε πολλά σημεία γίνεται επέμβαση του συγγραφέα για την χρήση της βιβλιογραφίας και στο χόμπι μας. :)

Οι κοραλλιογενείς ύφαλοι παρουσιάζουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Τα θερμά, διαυγή νερά, τα εντυπωσιακά χρώματα και η μεγάλη ποικιλότητα των ζωντανών οργανισμών, μας μαγεύουν και μας προκαλούν δέος και δημιουργούν φανατικούς οπαδούς(χομπίστες) διατήρησης ενός μικρού κομματιού υφάλου.
Χιλιάδες είδη μπορούν να ζουν πάνω σε έναν ύφαλο. Πως ζουν όλα αυτά τα διαφορετικά είδη; πως επηρεάζουν το ένα το άλλο; Ποιος είναι ο ρόλος τους στο οικοσύστημα ακόμη και η θέση τους;
Υπάρχουν πάρα πολλά ερωτήματα που απασχολούν την σύγχρονη επιστημονική κοινότητα και κατά ένα μεγάλο μέρος και εμάς τους χομπίστες για να μπορέσουμε να κατανοήσουμε όσο το δυνατόν καλύτερα τους οργανισμούς που διατηρούμε στα ενυδρεία μας, προσφέροντας τους όσο γίνεται καλύτερες συνθήκες διαβίωσης, πλησιάζοντας ακόμη και στο φυσικό τους περιβάλλον.
Η ικανότητα μας πάντως να απαντήσουμε στα ερωτήματα είναι εκπληκτικά περιορισμένη. Αυτό οφείλεται κατά ένα μέρος στο ότι οι ύφαλοι είναι ιδιαίτερα πολύπλοκοι. Τα να παρακολουθήσει κανείς στο φυσικό περιβάλλον τόσους πολλούς διαφορετικούς οργανισμούς είναι αρκετά δύσκολο, οι προσπάθειες που χρειάζονται να περιγραφεί πλήρως η οικολογία του κάθε είδους αποθαρρύνει τους ερευνητές. Ακόμη, μέχρι πρόσφατα οι περισσότεροι θαλάσσιοι βιολόγοι ζούσαν και εργάζονταν στο βόρειο ημισφαίριο μακριά από τους κοραλλιογενείς υφάλους και έτσι δεν ήταν εύκολο να μελετηθούν. Τρομακτική πρόοδο έχει γίνει τα τελευταία χρόνια, αλλά υπάρχουν ακόμη πολλά να μελετηθούν.


Οι κοραλλιογενείς ύφαλοι αποτελούνται από μεγάλες ποσότητες ανθρακικού ασβεστίου(CaCO3), δηλαδή ασβεστόλιθο, που αποθέτονται από ζωντανούς οργανισμούς. Από τα χιλιάδες είδη που ζουν στις κοινότητες των κοραλλιογενών υφάλων, μόνο ένας μικρός αριθμός παράγει ασβεστόλιθο που δημιουργεί τους υφάλους. Τα πιο σημαντικά από αυτά είναι τα κοράλλια.
Τα κοράλλια είναι κνιδόζωα. Τα περισσότερα ανήκουν στην κλάση των ανθόζωων, είναι δηλαδή συγγενικά με τις θαλάσσιες ανεμώνες. Σε αντίθεση με τα περισσότερα άλλα κνιδόζωα, δεν υπάρχει στον κύκλο ζωής τους το στάδιο της μέδουσας*(1), και ζουν μόνο ως πολύποδες. Οι ογκώδεις ύφαλοι χτίζονται από τους ασβεστολιθικούς σκελετούς εκατομμύριων τέτοιων πολυπόδων. Τα κοράλλια που σχηματίζουν τέτοιους υφάλους λέγονται συνεργά. Υπάρχουν και κοράλλια που είναι ασύνεργα και δεν σχηματίζουν υφάλους(μαλακά κοράλλια). Τα μαλακά κοράλλια(τάξη Alcyonacea) είναι άφθονα στους κοραλλιογενείς υφάλους, αλλά δεν συμβάλλουν στη δημιουργία τους επειδή δεν έχουν σκληρό σκελετό. Τα μαύρα κοράλλια(τάξη Antiptharia) τα οποά ζουν σε βάθη κάτω των 300 μέτρων(Leiopathes sp.) και είναι από τους μακροβιότερους οργανισμούς στον πλανήτη(ηλικίες μέχρι και 4500 χρόνια),οι γοργόνιες(τάξη Gorgonacea), συμπεριλαμβανομένων και των κοραλλιών με εμπορική αξία(χρήση τους σαν κοσμήματα- περιδέραια, βραχιόλια, κ.α.), είναι σκληρά αλλά ο σκελετός τους είναι φτιαγμένος κυρίως από πρωτεϊνικό υλικό και συμβάλουν λίγο στο σχηματισμό των κοραλλιογενών υφάλων άρα δεν είναι συνεργά.

Οπότε τα συνεργά κοράλλια(σκληρά κοράλλια) είναι οι πρωταρχικοί δημιουργοί κοραλλιογενών υφάλων. *(2)

Τα κοράλλια είναι ζώα με μεγάλη ικανότητα προσαρμογής. Εμφανίζονται με ποικίλες μορφές και μεγέθη(εικόνα 1) και τρέφονται με διάφορους τρόπους. Έτσι δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι αναπαράγονται με περισσότερους από έναν τρόπους.
Κατά μια έννοια, η αύξηση και η αναπαραγωγή στα κοράλλια είναι το ίδιο πράγμα. Μια αποικία κοραλλιών αυξάνεται, καθώς οι ξεχωριστοί πολύποδες διαιρούνται για να σχηματίσουν νέους πολύποδες. Έτσι η αποικία αυξάνεται καθώς οι πολύποδες αναπαράγονται. Η διαδικασία αυτή σταματάει να είναι ταυτόχρονη αύξηση και αναπαραγωγή, όταν ένα κομμάτι κοραλλιού σπάσει και συνεχίσει να αυξάνεται. Είναι πλέον μια διαφορετική αποικία, αν και αποτελεί γενετικά πανομοιότυπο κλώνο του ‘’γονέα’’. Ορισμένα είδη κοραλλιών αναπαράγονται κυρίως με αυτόν τον τρόπο και είναι προσαρμοσμένα έτσι ώστε να σπάζουν εύκολα(κοράλλια με λεπτό σκελετικό κορμό). Μετά την καταστροφή ενός υφάλου από μια δυνατή καταιγίδα, η ανάκαμψη του εξαρτάται κατά ένα μέρος από την αύξηση των σπασμένων κομματιών των αποικιών.

Τα κοράλλια μπορούν επίσης να αναπαράγονται εγγενώς*(3). ‘Όπως δηλαδή και τα άλλα ζώα, παράγουν ωάρια και σπερματοζωάρια, τα οποία συγχωνεύονται για να δώσουν τελικά μια προνύμφη, την πλάνουλα(πρώτη κολυμβητική μορφή του πολύποδα),(εικόνα 2). Μερικά κοράλλια είναι ερμαφρόδιτα, δηλαδή παράγουν και ωάρια και σπερματοζωάρια, ενώ άλλα είναι γονοχωριστικά(δηλαδή παράγουν μόνο ωάρια ή μόνο σπερματοζωάρια).
Οι πολύποδες των κοραλλιών είναι μικροσκοπικοί και παραπλανητικά απλοί σε εμφάνιση.
Μοιάζουν πολύ με μικροσκοπικές θαλάσσιες ανεμώνες(ένας όρθιος κύλινδρος με ένα δακτύλιο από κεραίες στην κορυφή του). Όπως οι ανεμώνες και τα άλλα κνιδόζωα, χρησιμοποιούν τις κεραίες τους που είναι εξοπλισμένες με νηματοκύστες για τη σύλληψη τροφής και ιδιαίτερα ζωοπλαγκτού. Οι κεραίες περιβάλλουν το στόμα, το μοναδικό άνοιγμα στην γαστραγγειακή κοιλότητα του πολύποδα.
Τα περισσότερα κοράλλια είναι αποικίες πολλών πολυπόδων, που όλοι συνδέονται μεταξύ τους με ένα λεπτό στρώμα ιστού(Εικόνα 3). Η αποικία ξεκινάει την ζωή της όταν μια πλαγκτική προνύμφη, η πλάνουλα, εγκατασταθεί σε μια σκληρή επιφάνεια. Οι προνύμφες των κοραλλιών αποφεύγουν το κινητό υπόστρωμα. Αμέσως μετά την εγκατάσταση, η προνύμφη μεταμορφώνεται σε πολύποδα. Αυτός ο μοναδικός, ‘’ιδρυτικός’’ πολύποδας, αν επιζήσει διαιρείται ξανά και ξανά μέχρι να σχηματιστεί η αποικία. Έτσι, όλοι οι πολύποδες μιας αποικίας είναι γενετικά αντίγραφα ή κλώνοι, του ιδρυτικού πολύποδα. Τα πεπτικά συστήματα των πολυπόδων συνήθως συνδέονται και όλοι έχουν κοινό νευρικό σύστημα.
Οι πολύποδες των κοραλλιών ζουν μέσα σε ένα σκελετό με μορφή κούπας, από ανθρακικό ασβέστιο που κατασκευάζουν μόνοι τους. Με την πάροδο των ετών, οι σειρές πολυπόδων, που η κάθε μια αποθέτει ένα στρώμα ανθρακικού ασβεστίου, δημιουργούν τον σκελετό. Ο σκελετός αποτελεί το μεγαλύτερο μέρος της αποικίας και μπορεί να πάρει πολλές διαφορετικές μορφές. Ο ζωντανός ιστός είναι μόνο ένα λεπτό στρώμα στην επιφάνεια του. Οι αβεστολιθικοί σκελετοί των κοραλλιών, με την προς τα επάνω και προς τα έξω αύξηση τους, δημιουργούν τους υφάλους.
Σχεδόν όλα τα κοράλλια που δημιουργούν κοραλλιογενείς υφάλους φιλοξενούν συμβιωτικές ζωοξανθέλλες(Δινομαστιγωτά-μονοκύτταροι, φωτοσυνθετικοί οργανισμοί που ζουν μέσα σε ιστούς ζώων),(εικόνα 4). Χωρίς αυτές, τα κοράλλια εκκρίνουν το σκελετό τους τόσο αργά, ώστε να μη μπορεί σχεδόν να σχηματιστεί ύφαλος. Οι ζωοξανθέλες επιτρέπουν στο κοράλλι να αποθέσει ανθρακικό ασβέστιο πολύ γρηγορότερα. Αυτές συμβάλλουν όσο και τα κοράλλια στο σχηματισμό της δομής των υφάλων.

Χωρίς τις ζωοξανθέλλες τα κοράλλια δε θα μπορούσαν να δημιουργήσουν τους σκελετούς τους και έτσι δεν θα υπήρχαν ύφαλοι.

Οι ζωοξανθέλλες συμβάλλουν επίσης στη βασική διατροφή των κοραλλιών. Κάνουν φωτοσύνθεση και μεταβιβάζουν μέρος της οργανικής ύλης που παράγουν στα κοράλλια( Με το 90% περίπου της "γλυκόζης" που παράγεται μέσω της φωτοσύνθεσης τρέφεται το κοραλλί, ενώ με το υπόλοιπο 10% περίπου, τρέφεται η ιδία η ζωοξανθελλη καταναλώνοντας το για τις ανάγκες συντήρησης της). Έτσι, οι ζωοξανθέλλες τρέφουν το κοράλλι από το εσωτερικό του. Στην πραγματικότητα, πολλά κοράλλια μπορούν να επιζήσουν χωρίς να τρέφονται από το εξωτερικό περιβάλλον, εφόσον οι ζωοξανθέλλες βρίσκονται σε συνθήκες επαρκούς φωτισμού, για αυτό στα ενυδρεία μας πρέπει να δίνουμε βαρύτητα στον φωτισμό ως παράμετρο για την σωστή διατροφή και υγεία των κοραλλιών μας προσέχοντας ιδιαίτερα την ένταση, την διάρκεια και την ποιότητα του φωτός που παρέχουμε.
Αν και έχουν την υποστήριξη των ζωοξανθέλλων, τα κοράλλια τρέφονται μόλις τους δίνεται η ευκαιρία. Είναι αδηφάγοι καταναλωτές ζωοπλαγκτόν. Εκτός από το να χρησιμοποιούν τις κεραίες τους, οι πολύποδες των κοραλλιών συλλαμβάνουν ζωοπλαγκτόν με βλέννα που εκκρίνουν στην επιφάνεια της αποικίας. Πολύ μικρές τριχοειδής βλεφαρίδες συγκεντρώνουν τη βλέννα σε νήματα και τη μεταφέρουν στο στόμα. Μερικά κοράλλια σπάνια χρησιμοποιούν τις κεραίες τους και τρέφονται μόνο με την βοήθεια βλέννας. Υπάρχουν μάλιστα κάποια είδη που έχουν χάσει τελείως τις κεραίες τους.
Τα κοράλλια χρησιμοποιούν και άλλες μεθόδους τροφοληψίας. Όπως με τα μεσεντέρια νημάτια όπου εκκρίνουν πεπτικά ένζυμα. Ο πολύποδας μπορεί να βγάζει τα νημάτια από το στόμα ή το σωματικό τοίχωμα, για να πέψουν και να απορροφήσουν μερίδια τροφής, έξω από το σώμα. Πέρα από αυτούς τους τρόπους τροφοληψίας τα κοράλλια μπορούν να απορροφούν οργανικό υλικό άμεσα από το θαλασσινό νερό.
Τα τροπικά νερά στα οποία βρίσκονται οι κοραλλιογενείς ύφαλοι, είναι σχεδόν πάντοτε πολύ φτωχά σε θρεπτικά συστατικά και για αυτό πρακτικά δεν έχουν φυτοπλαγκτόν, με αποτέλεσμα να έχουν πολύ μικρή πρωτογενή παραγωγή. Σε αυτά τα άγονα νερά, οι κοραλλιογενείς ύφαλοι αποτελούν οάσεις με πλούσια ζωή.

Το ερώτημα φυσικά που προκύπτει είναι πως είναι δυνατόν να αναπτύσσονται τόσο πλούσια οικοσυστήματα, όταν το νερό στις περιοχές αυτές είναι τόσο λίγο παραγωγικό;

Τα τελευταία χρόνια έγιναν πολλές μελέτες και πρόοδος πάνω σε αυτό το ερώτημα και προέκυψε ότι ο κυριότερος λόγος είναι η σχέση αμοιβαιότητας που υπάρχει ανάμεσα στα κοράλλια και τις ζωοξανθέλλες τους. Όπως έχω αναφέρει και παραπάνω η προσφορά των ζωοξανθέλλων προς τα κοράλλια είναι η προμήθεια τροφής και τα βοηθούν στη δημιουργία του ασβεστολιθικού τους σκελετού. Σε ανταπόδοση οι ζωοξανθέλλες έχουν όχι μόνο ένα μέρος να κατοικούν, αλλά και μια σταθερή προμήθεια θρεπτικών, όπως το άζωτο και ο φώσφορος. Τα περισσότερα από τα άχρηστα προϊόντα του μεταβολισμού των κοραλλιών, δεν απελευθερώνονται στο θαλασσινό νερό. Αντίθετα, κατακρατούνται και χρησιμοποιούνται ως θρεπτικά από τις ζωοξανθέλλες. Με την βοήθεια του ηλιακού φωτός, οι ζωοξανθέλλες μετατρέπουν τα θρεπτικά σε οργανικές ουσίες, που μεταφέρονται στη συνέχεια στο κοράλλι. Όταν το κοράλλι διασπά την οργανική ύλη, τα θρεπτικά συστατικά ελευθερώνονται και η διεργασία ξαναρχίζει. Τα θρεπτικά συστατικά ανακυκλώνονται και χρησιμοποιούνται ξανά και ξανά, έτσι που να μη χρειάζεται μεγάλη ποσότητα νέων θρεπτικών, όπως θα συνέβαινε σε κάθε άλλη περίπτωση(εικόνα 5).
Η ανακύκλωση των θρεπτικών δεν συμβαίνει μόνο ανάμεσα στα κοράλλια και τις ζωοξανθέλλες, αλλά και ανάμεσα σε όλα τα μέλη της κοινότητας. Όταν τα ψάρια τρέφονται με φυτά, για παράδειγμα ή την τροφή που τους ταΐζουμε στα ενυδρεία μας, αποβάλλουν άζωτο, φώσφορο και άλλα στοιχεία ως απεκκρίματα. Τα άχρηστα προϊόντα του μεταβολισμού των ψαριών αποτελούν μια πλούσια πηγή θρεπτικών τόσο για τα φυτά όσο και για τα κοράλλια που τα βοηθούν να αυξάνονται γρηγορότερα. Τα θρεπτικά περνούν από τους οργανισμούς που αποτελούν την τροφή των ψαριών στα κοράλλια και γενικά περνούν μέσα από την κοινότητα ξανά και ξανά, με τον κύκλο της πρόσληψης τροφής και απέκκρισης.
Οι κοινότητες των κοραλλιογενών υφάλων χρησιμοποιούν τα θρεπτικά με τον πολύ αποτελεσματικό τρόπο της ανακύκλωσης. Η ανακύκλωση δεν είναι βέβαια απόλυτη και μια ποσότητα θρεπτικών χάνεται, παρασυρόμενη μακριά από τα ρεύματα. Έτσι ο ύφαλος έχει ανάγκη από μια συνεχή προμήθεια νέων θρεπτικών. Η ανακύκλωση δεν μπορεί από μόνη της να δικαιολογήσει την υψηλή παραγωγικότητα των υφάλων.
Φυσικά σε ένα κλειστό οικοσύστημα όπως το ενυδρείο μας αυτό δεν συμβαίνει(απομάκρυνση θρεπτικών από τα ρεύματα) αλλά αποβάλλονται τα θρεπτικά με την χρήση του skimmer, το οποίο θα ξανακάνουμε αναφορά παρακάτω.
Μια από τις πιο πρόσφατες ανακαλύψεις σχετικά με τους υφάλους, είναι ότι ο ίδιος ο ύφαλος μπορεί να δημιουργήσει μερικά από τα θρεπτικά που χρειάζεται. Οι κοραλλιογενείς ύφαλοι έχουν τους υψηλότερους ρυθμούς δέσμευσης αζώτου, από κάθε άλλη φυσική κοινότητα.
Οι κυριότεροι οργανισμοί που δεσμεύουν άζωτο είναι τα κυανοφύκη(ή αλλιώς τα γνωστά μας κυανοβακτήρια) και ιδιαίτερα ένα από αυτά που ζει ελεύθερα και ονομάζεται Calothrix, καθώς επίσης και μια άλλη ομάδα κυανοφυκών που ζει συμβιωτικά με τους σπόγγους. Έχει αποδειχτεί ότι τα κοράλλια συμβιώνουν επίσης και με οργανισμούς που μπορούν να δεσμεύουν το άζωτο, προμηθεύοντας με θρεπτικά τις ζωοξανθέλλες. Ποιοι ακριβώς όμως είναι αυτοί οι οργανισμοί, δεν είναι γνωστό ακόμη(με τα μέχρι τώρα δεδομένα). Όλοι αυτοί οι οργανισμοί που δεσμεύουν άζωτο, προμηθεύουν την κοινότητα του υφάλου με μια σημαντική ποσότητα αζωτούχων θρεπτικών. Έτσι το άζωτο δεν αποτελεί ίσως περιοριστικό παράγοντα για την ανάπτυξη των κοραλλιογενών υφάλων διότι αν δεν υπάρχει στα φερόμενα ρεύματα σε αφθονία ο ύφαλος από μόνος του είναι ένας δημιουργός αζώτου, αν και υπάρχουν διάφορες διαφωνίες στην επιστημονική κοινότητα.
Τα ρεύματα των ωκεανών φέρνουν επίσης επιπλέον άζωτο και κυρίως φώσφορο, καθώς επίσης και άλλα θρεπτικά που δεν παράγονται στον ίδιο τον ύφαλο. Τα κοράλλια, τα βακτήρια, τα φύκη και άλλοι οργανισμοί, μπορούν να προσλαμβάνουν τα θρεπτικά απ’ ευθείας από το θαλασσινό νερό. Μολονότι το νερό περιέχει μικρή ποσότητα θρεπτικών, αν αρκετό νερό διοχετευθεί με τα ρεύματα στον ύφαλο, μπορεί να φέρει μεγάλη ποσότητα από αυτά. Το πιο σημαντικό είναι ότι το νερό περιέχει ζωοπλαγκτόν, το οποίο αποτελεί πλούσια πηγή θρεπτικών. Όταν οι ζωοπλαγκτικοί οργανισμοί συλλαμβάνονται από τους πολύποδες των κοραλλιών, τα θρεπτικά που περιέχονται στο ζωοπλαγκτόν μεταφέρονται στην κοραλλιογενή κοινότητα. Πολλοί βιολόγοι ερευνητές πιστεύουν ότι στην πραγματικότητα τα κοράλλια τρώνε ζωοπλαγκτόν, όχι τόσο πολύ για να τραφούν τα ίδια, αλλά για να προσλάβουν θρεπτικά για τις ζωοξανθέλλες τους.

Οπότε συνοψίζοντας θα καταλήγαμε ότι οι κοραλλιογενείς ύφαλοι είναι πολύ παραγωγικοί, ακόμα και αν τα νερά του ωκεανού που τους περιβάλλουν είναι φτωχά σε θρεπτικά, επειδή τα θρεπτικά ανακυκλώνονται σε μεγάλο βαθμό, γίνεται δέσμευση αζώτου στον ύφαλο και το ζωοπλαγκτόν και τα θρεπτικά που υπάρχουν στο νερό χρησιμοποιούνται πολύ αποτελεσματικά και πλήρως.

Πάνω σε αυτό στηρίζεται και εφαρμόζεται η μέθοδος Zeovit, δηλαδή σε ένα ολιγοθρεπτικό περιβάλλον όπως του υφάλου, την αζωτοδέσμευση με καλλιέργεια αζωτοβακτηρίων(ζεόλιθοι) και την χρήση skimmer για την πλήρη απομάκρυνση αρκετών θρεπτικών(πρωτεϊνών). Αυτό δίνει την δυνατότητα στο κοράλλι να στηριχτεί πάρα πολύ στις ζωοξανθέλλες του και να κάνει πλήρη χρήση τους, με αποτέλεσμα την αύξηση του αριθμού τους(άρα και πιο έντονα χρώματα) και επιπλέον αύξηση στα κοράλλια της φθορίζουσας πρωτεΐνης(που χρησιμοποίει για την προστασία των ζωοξανθέλλων).
Επίσης προκύπτει ότι η χρήση skimmer τόσο στην μέθοδο zeovit αλλά και σε όλα τα ενυδρειακά συστήματα χρειάζεται για την απομάκρυνση της περίσσειας θρεπτικών που εισάγουμε με το τάισμα των ψαριών μας, διότι σε ένα ενυδρειακό σύστημα ‘’coral only’’ δεν θα ήταν απαραίτητο με την προσεγμένη και σωστή χορήγηση θρεπτικών.
Φυσικά θα πρέπει να αναλογιστούμε τις ποσότητες που ταΐζουμε και αν θα έπρεπε να ταΐζουμε έχτρα τροφή για τα κοράλλια μας, σε ένα ενυδρειακό σύστημα που υπάρχουν ψάρια και χορηγούμε τροφή σε αυτά, σύμφωνα με την διεργασία της ανακύκλωσης των θρεπτικών στην συνέχεια τα θρεπτικά περνούν στα κοράλλια μας.
Πλέον επίσης η χρήση αντιφώσφορου θα πρέπει να αναθεωρηθεί διότι στα ενυδρειακά συστήματα χρησιμοποιείται για τον έλεγχο της άλγης και όχι για να μην βλάψει ο φώσφορος τα κοράλλια μας(ο οποίος είναι ένα από τα πιο σημαντικά και απαραίτητα θρεπτικά), ο φώσφορος μπορεί να βλάψει το ενυδρείο μας προκαλώντας έξαρση άλγης(λόγω ευτροφισμού- φαινόμενο μεγάλης διάθεσης θρεπτικών) και προκαλώντας ασφυξία στα κοράλλια μας, επίσης η αλόγιστη χρήση αντιφώσφορου μπορεί να προκαλέσει ακριβώς το αντίθετο, δηλ. να πεθάνουν τα κοράλλια μας από την μη διάθεση θρεπτικών(πείνα).
Να μην ξεχνάμε ότι τα τελευταία χρόνια γίνεται και έχει κριθεί απαραίτητη η χρήση refugium το οποίο απορροφά την περίσσεια θρεπτικών.
Τα κοράλλια έχουν πολύ ιδιαίτερες απαιτήσεις, αυτά που σχηματίζουν υφάλους περιορίζονται στα θερμά νερά και δεν μπορούν να αυξηθούν και να αναπαραχθούν όταν η θερμοκρασία του νερού κυμαίνεται κάτω από τους 20ο C, όπως επίσης τα πολύ θερμά νερά είναι ακατάλληλα για τα κοράλλια. Τα ανώτερα όρια θερμοκρασίας ποικίλουν, αλλά συνήθως βρίσκονται γύρω στους 30 με 35ο C. Τα πρώτα σημάδια καταπόνησης από υψηλή θερμοκρασία ή από διάφορους άλλους παράγοντες είναι ο αποχρωματισμός, που οφείλεται ότι το κοράλλι αποβάλει τις ζωοξανθέλλες του. Τα κοράλλια αποβάλλουν επίσης μεγάλα ποσά γλοιώδους βλέννας, όταν καταπονούνται( το γνωστό μας bleaching). Πάντως δεν θα πρέπει να θεωρηθεί δεδομένο αυτό το εύρος διότι τα κοράλλια προσαρμόζονται στις θερμοκρασιακές συνθήκες της περιοχής τους, υπάρχουν περιοχές όπως οι ύφαλοι του Περσικού Κόλπου όπου η θερμοκρασία του νερού κυμαίνεται από 16ο μέχρι 40ο C(εικόνα 6).

Τα κοράλλια υποφέρουν όταν εκθέτονται σε θερμοκρασίες εκτός των φυσιολογικών τους ορίων.

Τα πολύ λεπτά ιζήματα όπως η ιλύς, είναι πολύ βλαβερό για τα κοράλλια. Πρώτα- πρώτα επειδή θολώνει το νερό και περιορίζει το φως το οποίο είναι απαραίτητο για τις ζωοξανθέλλες. Το χειρότερο όμως είναι ότι, ακόμη και ένα πολύ μικρό στρώμα ιζήματος πάνω στις αποικίες, προκαλεί ασφυξία στα κοράλλια. Για την απομάκρυνση του ιζήματος, τα κοράλλια συνήθως χρησιμοποιούν τη βλέννα με τρόπο ακριβώς αντίθετο από αυτόν που την χρησιμοποιούν για να τραφούν. Αντί να μεταφέρεται στο στόμα, η βλέννα απομακρύνεται από την επιφάνεια του σώματος, μεταφέροντας μαζί και το ίζημα. Αυτός είναι ο λόγος παροχής αυξημένης κυκλοφορίας στα ενυδρεία μας(προτίμηση μικρής και διάσπαρτης κυκλοφορίας που θα μας δώσει ένα μεγάλο σύνολο κυκλοφορίας και όχι μια μεμονωμένη μεγάλη κυκλοφορία).
Τα κοράλλια είναι ευαίσθητα σε διάφορές μορφές ρύπανσης. Ακόμη και μικρές συγκεντρώσεις χημικών ουσιών, μπορούν να τα σκοτώσουν. Γι’ αυτό θα πρέπει πριν κάνουμε δουλειές στο ενυδρείο μας να έχουμε πλύνει τα χέρια μας με άφθονο νερό χωρίς την χρήση σαπουνιού ή να χρησιμοποιούμε γάντια που είναι το πιο ασφαλές. Επίσης τα κοράλλια είναι ευαίσθητα στις μεγάλες αποκλίσεις της αλατότητας (salinity), όπου θα πρέπει να κυμαίνεται από 34-35 τις χιλίοις και να παραμένει όσο το δυνατόν σταθερή με την προσθήκη του νερού που χάνεται από την εξάτμιση.

Ο μεγαλύτερος παράγοντας όμως διατήρησης κοραλλιών σε ένα ενυδρείο πέραν από τις γενικές γνώσεις οικολογίας των κοραλλιών είναι η αγάπη για αυτά και η αίσθηση της διατήρησης αυτών των τόσο λειτουργικών και όμορφων οικοσυστημάτων από εμάς.

*(1) Σε μια αποικία κνιδόζωων γίνεται αγενής αναπαραγωγή, δηλ. εκβλάστηση που δίνει έναν νέο πολύποδα. Στο στάδιο της μέδουσας η οποία παράγεται από την κεφαλή ενός αναπαραγωγικού πολύποδα της αποικίας θα βγουν μέδουσες είτε θηλυκού γένους είτε αρσενικού, όπου θα συναντηθούν και θα αναπαραχθούν εγγενώς με άτομα άλλης αποικίας, αυτό θα έχει σαν αποτέλεσμα την ανταλλαγή γενετικού υλικού και όχι την δημιουργία κλώνων, η προνύμφη που θα δημιουργηθεί από αυτή την σύζευξη είτε θα προσκολληθεί στο υπόστρωμα να δώσει μια νέα αποικία είτε θα μεταμορφωθεί σε μέδουσα.

*(2) Αν και τα κοράλλια είναι οι βασικοί αρχιτέκτονες σχηματισμού των υφάλων. Πολλοί άλλοι οργανισμοί συμβάλλουν στην δημιουργία ενός κοραλλιογενούς υφάλου. Οι πιο σημαντικοί δεν είναι ζώα όπως θα περίμενε κανείς αλλά φυτά. Αυτά είναι τα κοραλλιοειδή φύκη, τα οποία εκκρίνουν έναν ‘’σκελετο’’ από ανθρακικό ασβέστιο. Τα κοραλλιοειδη ερυθροφύκη με μορφή κρούστας (Porolithon, Lithothamnion, Lithophyllum) κοινώς οι γνωστές μας κοραλλίνες αναπτύσσονται με μορφή βραχώδους στρώσης πάνω στην επιφάνεια του υφάλου. Προστατεύουν τον ύφαλο από διάβρωση, είναι ένα μέτρο αντίστασης του υφάλου στα δυνατά κύματα και επίσης σταθεροποιούν την συσσώρευση ασβεστολιθικού ιζήματος(κομάτια κοραλλιών ή κοραλλοθρύμματα, όστρακα ή σκελετούς άλλων οργανισμών),(εικόνα 7). Ο πιο σημαντικός οργανισμός από τους οποίους προέρχεται το ίζημα είναι το κοραλλιοειδές χλωροφύκος του γένους Halimeda.

*(3) Η κλάση των ανθόζωων διαχωρίζεται στις υποκλάσεις Octacorallia (Οκτακοράλλια) και Hexacorallia(εξακοράλλια), παρ’ όλο τον διαχωρισμό τους δεν έχουν διαφορές στον τρόπο αναπαραγωγής, δηλαδή είναι κατά το μεγαλύτερο ποσοστό ζώα γονοχωριστικά χωρίς να αποκλείετε και ο πολλαπλασιασμός με εκβλάστηση. Συνήθως ένα είδος έχει την επιλογή ανάλογα με την εκάστοτε περίπτωση συνθηκών του ενδιαιτήματος ποιος τρόπος αναπαραγωγής θα έχει το μεγαλύτερο αναπαραγωγικό κέρδος με το μικρότερο ενεργειακό κόστος.

Ευχαριστούμε θερμά τον Νέρβα για την ευγενική του προσφορά!
ευχαριστούμε θερμά και το openreef για την άδεια δημοσίευσής!



Κλειδωμένο

Επιστροφή στο “Πρόληψη”