Όταν ο αστεροειδής προσέκρουσε ανοιχτά της σημερινής Χερσονήσου του Γιουκατάν, πριν από 65 εκατομμύρια χρόνια, προκάλεσε κρατήρα διαμέτρου 100 και βάθους 30 χιλιομέτρων. Ένα στρώμα βράχων έλιωσε από την δύναμη της σύγκρουσης και την υψηλή θερμοκρασία.
Λίγα λεπτά αργότερα τα τοιχώματα του κρατήρα άρχισαν να καταρρέουν προς το εσωτερικό. «Πίδακας» εκτόξευσε πετρώματα σε υψόμετρο που ξεπερνά το σημερινό Έβερεστ ενώ οι λιωμένες πέτρες κινήθηκαν προς την επιφάνεια, σχηματίζοντας σύμπλεγμα βουνών και λόφων.
Την πρώτη ώρα μετά το «κατακλυσμό» το θαλάσσιο νερό επέστρεψε ορμητικά και κάλυψε τις κορυφές, εναποθέτοντας στην επιφάνειά τους διάφορα υλικά.
Η πρώτη ημέρα φαίνεται πως ολοκληρώθηκε με τσουνάμι, στο οποίο οι επιστήμονες αποδίδουν την ύπαρξη μικροσκοπικών ποσοτήτων κάρβουνου στο ανώτερο στρώμα των εξεταζόμενων βράχων. Εικάζουν ότι το τσουνάμι εναπόθεσε στον κρατήρα υλικό από την στεριά, η οποία φλεγόταν.
Ένα από τα εντυπωσιακότερα ευρήματα των μελετητών είναι η απουσία θείου από τα πετρώματα, μολονότι ο βυθός στο σημείο που χτυπήθηκε αποτελούνταν σε σημαντικό βαθμό από ορυκτά που περιέχουν το εν λόγω στοιχείο.
Στην πράξη, η απουσία θείου υποστηρίζει την θεωρία ότι ο αστεροειδής προκάλεσε μία από τις πέντε επιβεβαιωμένες μαζικές εξαφανίσεις στην ιστορία του πλανήτη μας, καθότι υποδεικνύει πως ο «κατακλυσμός» εκτόξευσε δισεκατομμύρια τόνους θείου από τις τσακισμένες πέτρες στην ατμόσφαιρα.
Κατ’ αυτόν τον τρόπο προκλήθηκε παγκόσμιος χειμώνας που κατά πάσα πιθανότητα μείωσε δραστικές τις θερμοκρασίες, συμβάλλοντας στο τέλος των δεινοσαύρων.
Τα συμπεράσματα των ερευνητών βασίζονται στην εξέταση πετρώματος μήκους 130 μέτρων, όπου η αλληλουχία στρωμάτων ουσιαστικά αποτελεί μία γεωλογική «ταινία» των γεγονότων εκείνης της ημέρας.
Η καταστροφή οδήγησε στην έναρξη της Καινοζωικής εποχής, η οποία χαρακτηρίζεται από την κυριαρχία των θηλαστικών.
Η έρευνα δημοσιεύτηκε στο επιστημονικό περιοδικό «Proceedings of the National Academy of Sciences».
Πηγή: skai.gr