σας ευχαριστω πολύ όλους σας για την συμπαράσταση, είναι πολύ δύσκολη η κατάσταση όταν χάνεις το "παιδί" σου, γιατί έτσι τον είχα και έτσι τον αντιμετώπιζα!

τον έχασα από καλαζάρ, τον βάρεσε στα νεφρά και μολύνθηκε κλασικά από την σκνίπα, ενώ κάθε 6 μήνες του έκανα για αυτόν τον λόγο εξετάσεις αίματος, βάζοντας του περιλαίμια αμπούλες και οτι σχετικό υπήρχε τότε...

το κακό της υπόθεσης ειναι οτι απο τα συμπτώματα της παλιοαρρωστιας δεν μου εμφάνισε τπτ, παρά μόνο όταν τον είδα να αιμορραγεί απο το ενα ρουθουνι του!

εκεί τον πήγα στην κτηνιατρική Πεντέλης και έμεινε 3 εβδομάδες μέσα στον ορό για να ανεβούν οι τιμες των νεφρών του και πήγαινα επισκεπτήριο να τον δω!

οταν συνήλθε τον πήρα πάλι σπιτι και τον ξεκίνησα φαρμακευτική αγωγή με ειδικό διαιτολόγιο αλλά στον μήνα παλι ξεκίνησε να αιμορραγεί ετσι τον ξαναπήγα μέσα στην κλινική!

εκει δεν θα ξεχάσω ποτε στην ζωη μου ενα πράγμα....

τον είχα αγκαλιά και έκλαιγα πάνω στον πάγκο του γιατρού για να του ράψει το ροθουνι και να σταματήσει την αιμορραγια, ενω με κοιτούσαν τα ματάκια του απορριμμενα!

δεν μπορούσα να δεχτώ οτι τον χάνω με τπτ... ετσι με έπιασαν οι γιατροί και μου μίλησαν ανοιχτά για ευθανασία, χωρίς να έχουμε πλέον άλλες επιλογές!

για το οικονομικό της υπόθεσης δεν σας το αναφέρω καν, το ποσό ήταν απαγορευτικό για 24 ωρη νοσήλια όπως και τα φάρμακα με την ειδική διατροφή!

τον έθαψα παρέα με τα υπόλοιπα 7 σκυλιά που έχω χάσει κάτω απο μια τεράστια λεύκα στο μαγαζί μου!

* τα αυτια ηταν λαθος που τα ειχα κοψει, το αναγνωρίζω!

καλησπερα σας!

σαν σήμερα πριν από 8 χρόνια έχασα τον Μαρκο μου, που ήταν μόλις 5 ετών!



αιωνία σου η μνήμη αγοράκι μου, θα ανταμώσουμε ξανά κάποια στιγμή στο μέλλον!